Fastfoodtijden in fastfoodhel
Zondag 1 juni is de deadline voor Literaire makers om een dossier klaar te hebben voor een schrijfbeurs. Ik heb een intentieverklaring van een Vlaamse uitgever en hoop meer kans te maken.
Anderzijds zijn het spannende dagen want
mijn nieuwe poëziebundel Total Loss is uit en ligt eind deze week in de
boekenwinkel. Het thema is dat van
de mens - en de fastfood romantische dichter - op de dool in een wereld
overspoeld door algoritmes, fake news
en domme uitspraken.
Deze fastfoodtijden:
Ze overvallen mijn gedachten, ze kruipen in mijn geest en laten niet los.
Er gebeurt veel, bijzonder veel in de wereld waar je niet mee akkoord kan gaan, zoveel dat ik er me moedeloos bij voel en het pijn doet om nog maar even de socials open te doen of het nieuws op te zetten. Ik tracht als leraar Nederlands aan anderstaligen ondertussen mijn beste beentje voor te zetten; te connecteren en te zorgen dat het duidelijk is, want we zijn allemaal verschillend en toch gelijkend.
We zijn mensen op zoek naar (zelf)waardering,
verbinding, (zelf)liefde en momentjes om veilig tot rust te kunnen komen. En
daarbij willen we voor onszelf kunnen zorgen, liefst met iets waar we goed in
zijn. Zo simpel is het. Dat is het. Op drie regeltjes samen te vatten.
Maar zo eenvoudig wordt het je als mens niet gemaakt. Je bent anders, omdat je
al wat te verduren had of vanaf je geboorte een aantal zaken meekreeg die het
je niet gemakkelijk maken. Dan zijn er dagen dat je je goed voelt en je denkt de
wereld aan te kunnen en je alle positiviteit manifesteert dat je maar kan – en
je jezelf kwetsbaar durft opstellen - en dan zijn er dagen dat het niet goed
met je gaat – want je wordt niet gehoord - en je zou je zo diep mogelijk in een
grot willen verstoppen.
En tijdens die ups en downs proberen machtsgeilen, egotrippers, geldwolven en doorgedraaide idealisten je leven over te nemen. Want zij denken het beter te weten en het allemaal te kunnen veranderen of reageren vanuit onopgeloste – niet losgelaten - trauma’s. Ze willen steeds meer en presenteren dit op wereldschaal voor de kleine schermpjes die ons leven domineren.
Wel, ik wil minder, minder van dat geneuzel, van dat gemanipuleer en die totale onzin.
Toch is het eenvoudig.
Doe vooral waar je gelukkig van wordt en praat met elkaar als het even niet goed gaat; eerlijk en laat dan los wat je los hoort te laten, want het leven is zonder al dat gedoe al uitdagend genoeg. Evolueer als mens, niet als machine, steek tijd en geld in mens-zijn, niet in machines, en roep en schreeuw als het nodig is. Revolteer op zachtaardige manier, terwijl je meebrult met je favoriete muziek en je even ventileert bij die persoon die je echt ziet. Of schrijf het neer zoals ik probeer, ook al voel je je soms helemaal verloren en total loss.
Reacties
Een reactie posten