Schrijfdiscipline

Schrijven is zelfdiscipline

 

Ik hamster verhalen. Ik merk dat ik kleine stukjes schrijf. En oudere stukken oppoets. Maar echt doorwerken lukt niet goed. Ik denk steeds aan die workshop die ik wil geven, de nieuwe cursus die ik moet voorbereiden voor school, het verbeterwerk en oh ja, dat theaterproject dat al jaren op tafel ligt. Tot je de timer zet en jezelf dwingt door te werken. 

 

Eens een dag in een schrijvershut of op een afgezonderde plek lukt me beter. Maar als je één schrijfdag plant, of tijdens een langer verlof drie à vier dagen, weet je dat je de dag daarna verder zal moeten werken aan andere zaken. Dat je plicht als brave huisman roept en dat de tuin, de was, de plas en het geregel niet door kaboutertjes wordt gedaan. Tenzij af en toe een toverfee langskomt, die dan je schoonmoeder blijkt te zijn.

En oh ja, een boek schrijven in minder dan een dag tijd lukt mij niet. Of ik moet voorspelbare brol schrijven dat gladjes verkoopt, dan kan het ook via een app geconnecteerd met AI.

 

In mijn geval moet ik een schrijfplanning maken:

1. Verder uitwerken van materiaal op elk vrij moment.

2. Kijken wat je tegen welke datum klaar wil hebben.
3. Onderscheid maken tussen de projecten, wat heeft wanneer prioriteit.

4. Zorgen dat je een goed dossier heb voor schrijfsubsidies tegen de deadline, zodanig dat als
    het mirakel zich voltrekt, je effectief schrijftijd kan kopen.

Net zoals alle grote sportmensen, vakmensen, artiesten, moet je er ook echt voor gaan en is het blijven trainen en bijleren. Maar ik ben een grote pleaser en wil dat iedereen het naar zijn zin heeft, en vind het eens zo moeilijk - een klein stemmetje zegt me nogal eens dat ik dan zelfzuchtig ben of egocentrisch of… - om te zeggen: allemaal de boom in, ik ga schrijven!

 

Nu de kinderen wat ouder zijn, gaat me dit wel makkelijker af moet ik bekennen. Dus naast een eigen schrijfplek, schrijfrituelen en het mirakel van een sponsoring, moet je de discipline hebben om dit in te bouwen in je dagelijkse leven. Dat is na een dag hard werken voor je job, niet evident. En toch moet het, Kafka deed het ook na zijn uren tot laat in de nacht.

 

Wel opletten, want als je overdrijft gaat je gezondheid eraan, droom je dat je verandert in een grote kakkerlak of dat Loch Ness je uit je bed komt sleuren en mee de dieperik in trekt, en dan ben je nog verder verwijderd van je eigen verhaal.