Dobberen

Net zoals het weer, was ook deze zomer voor mij onvoorspelbaar. Met mijn vrouw die te horen kreeg dat haar schildklier niet goed werkt, kinderen die hun weg zoeken in het toch wel uitputtende schoollandschap en ik die afscheid neem van mijn job bij Vluchtelingenwerk.

De eerste twee zaken hielden me het meest wakker. Het laatste, weer veranderen van job was nu eenmaal de beste keuze. Ik combineerde een jaar lang twee jobs, ook al waren beiden part-time, toch leek het alsof ik meer dan fulltime bezig was en de omschakeling tussen beide zeer verschillende jobs was moeilijk, midden in de week de knop omdraaien en je flow voor die andere job hervinden was vermoeiender dan ik dacht.

Dus nam ik de beslissing om weer voltijds voor het onderwijs te kiezen, ook daar valt nog werk te verrichten. Er is al veel gebeurd binnen het onderwijs en er beweegt gelukkig wat, maar daarnaast heb ik wel het gevoel dat je telkens opnieuw met pionierswerk bezig bent en elk nieuw schooljaar je dwingt jezelf te heruitvinden. Toch zijn het juist die uitdagingen die me scherp van geest houden.

In september terug de werkvloer op, maar nog wel binnen het OKAN gegeven, werken met en voor vluchtelingenjongeren als leraar en coördinator. Buiten het plezier dat ik haal uit schrijven, haal ik ook energie uit dingen kunnen afstemmen, uitwerken, opvolgen én me buigen over lessen Nederlands.

Het zijn allemaal keuzes en die wegen zwaar voor je ze daadwerkelijk gemaakt hebt. En dat zie ik ook binnen mijn eigen gezin. Het is een zoeken naar evenwicht, balans, dromen die je nog hebt en de realiteit die op de deur klopt. Daarin dan een onderscheid maken tussen wat haalbaar is, wat goed voelt en wat enkel en alleen maar gevoed wordt door angst, is een serieuze evenwichtsoefening. Een oefening die we allemaal elke dag opnieuw maken en waarbij we in sommige periodes meer mee geconfronteerd worden. Vaak in grote golven tegelijk, groter dan we soms zelf willen, alsof het universum je aangeeft dat je wel in beweging moet komen.  

Rustig dobberen in een zwembad met opgeblazen flamingo tussen je benen, lukt niet elke zomer. 

 

Foto: pexels Toni Cuenca