Schrappen helpt

Ik mag een week alleen weg. Zij laat het toe en ik laat het mezelf toe. Niet dat dit op zich een discussie is. Het zal ons goed doen. Zij kan op haar “effen” komen en bekomen van de drukke aanwezigheid die ik soms ben en ik kan proberen om tot rust te komen. Dit vanuit een voor mij ideale dagelijkse routine als dichter en filmliefhebber op logement. Nochtans mis ik haar al meteen en overvalt me kort een gevoel van wanhoop wanneer ik hier in stilte en uitgepakt achter mijn typmachine zit. Niet alleen omdat ik nu op mijn eigen eilandje vertoef, maar ook omdat ik schrijven wil en toch afgeleid blijf met andere nog niet opgeloste to do’s. Waardoor het schrijven, dat niet meteen te maken heeft met onderwijs, vertraging oploopt en het verblijf me nog steeds niet dat time-out gevoel geeft.

 

Guesthouse


Mails, telefoons en vragen blijven binnenkomen. Ik had die laptop beter thuisgelaten of niet opgezet. Gewoon een ouderwetse typemachine is al genoeg of iets minder zwaar; een blanco schriftje, naast het mapje met na te kijken gedichten.

Ook voor het boekje van 40 jaar tweedekansonderwijs wordt er een nawoord van me verwacht. Gelukkig droomde ik er onlangs over. Vanuit het idee van de rugzak, ja dat is een duidelijke misschien wat cliché-invalshoek, maar juist. Iedereen heeft eens een rugzak te dragen en te legen, alleen bij sommige jongeren zit deze al vol nog voor ze kunnen afstuderen. En als het vol zit en je niet de kans hebt om het te legen, tja dan kan er niet veel meer bij en verloopt het uiterst moeizaam. Niettegenstaande wil ik ook alle andere bijhorende artikels lezen. Zo blijf ik toch nog even doorgaan.

Schrijven doe ik alvast: mails, het boekje (wel oké) én reviews, want films krijg ik hier om de twee avonden voorgeschoteld uit de collectie van het Geoffrey Donaldson Instituut én is het nu de uitgelezen kans om nog eens naar de bioscoop te gaan. Gevaccineerd en in veilige coronaomstandigheden. Vluchten doe ik op de fiets in de late namiddag richting Alkmaar en overmorgen naar Schagen, er zou een goede boekenwinkel zijn vertelde gastheer E. Barten me. 

 

GDI

 

Toch al een beetje vakantie. In de late uurtjes kruip ik terug achter mijn typmachine, om te schrijven nu, echt te schrijven. Poëzie en vooral het vele schrappen, bij mezelf.

 

Pond naar Ijmuiden

 

Reacties

Populaire posts

Contact

Naam

E-mail *

Bericht *