Een zeer kort verhaal

Tijdens deze donkere dagen zijn de lessen over het geven van creatief schrijven kleine lichtpuntjes. Zo moest ik een laboles geven, beurtelings met en aan onze medecursisten. Thema: zkv. Een wat? Een zkv of zeer kort verhaal. Zoals de naam aangeeft is dit een verhaal dat je vertelt in een paar regels of alinea's. Maximum 400 woorden. Bedenker van deze naam A.L. Snijders legt het uit in een interview in Schrijven magazine (juni 2017, jaargang 21, p13):

“Een zeer kort verhaal is een valkuil. Inleiding, middenstuk, conclusie: dat kan er bijna nooit allemaal in. Daarom moet er gesuggereerd worden. Een zkv schrijf je in de hoop dat je de verbeelding van de lezer kunt aanspreken… Je hoeft niet elke situatie en elk personage volledig uit te diepen, de lezer vult dat zelf wel in. Als het een goed verhaal is.” 

Je moet vooral leren schrappen en het zo visueel mogelijk maken, met een goede beginzin die je meeneemt en een eindzin die je verder doet nadenken. Heel minimalistisch ook, elk woord telt. Het mag, maar moet niet. Je bent uiteindelijk volledig vrij en kan een zkv op vele manieren schrijven. 

 

Voor mij is het een ontdekking binnen het genre kortverhaal. En het geeft me een goed gevoel te weten dat een leraar op pensioen (A.L. Snijders pseudoniem voor Peter Cornelis Müller) plots zijn tijd kan en mag vullen met het schrijven van kleine meesterwerkjes. Een uitdaging om in weinig woorden veel te kunnen vertellen vond ik al in het schrijven van poëzie, nu probeer ik het ook in deze prozavariant. Hier één zo'n tekstje ontstaan tijdens het toepassen van een oefening gegeven door medecursiste Nathalie, gebaseerd op het schilderij Cape Cod Morning .

 

De rode vrouw

Een rood jurkje hangt aan een kleerhanger voor een open raam. De vrouw die erin leefde kijkt toe vanuit de tuin. Zij weet nog hoe ze dit elke ochtend droeg in de keuken met een witte schort voor. Vanachter het vensterglas zag zij dan haar man, met zijn hamer aan zijn werkbroek, glimlachend omkijken en de schuur binnenstappen. Alsof ze elke ochtend afscheid van hem nam. Hij werkte in zijn kot als meubelmaker. Zij bekleedde de stoelen. Haar kleed wappert buiten het raam. De hamer ligt in het gras. Haar man zit binnen. In een zetel die op is.

 

 

 

Edward Hopper, Cape Cod Morning, 1950,
oil on canvas, Smithsonian American Art Museum