Brief aan de koning

 

Sire,

 

deze brief zat al klaar om te versturen vlak voor COVID19 ons land binnenviel. Maar nu is het echt tijd. Ik schrijf dit via mijn computer en niet met de hand, want net als bij een dokter is mijn handschrift onleesbaar. Ik zit met een bedenking dat nu een dringend verzoek is geworden.

Met deze brief wens ik namelijk de burger kandidaat te stellen voor het vormen van een regering en niet de politieker die hem of haar moet vertegenwoordigen. Het duurt al te lang. Opnieuw breken we negatieve records in België. De burgers, naar ik geloof, en ikzelf willen dit doorbreken. Daarom stel ik voor dat U voor de verandering eens een burger aanstelt om deze eindeloze geld- en energieverspillende onderhandelingen tot een goed einde te brengen.

 

Waarom vraag ik U dit? Natuurlijk heb je als burger ook je voorkeuren, maar als iets in het belang is van het groter geheel kan deze best wel naar het totaalplaatje kijken. Zo heb je als burger al heel wat ervaring in bemiddelen. Mijn ervaring bijvoorbeeld in het verbinden van partijen gaat terug tot mijn kindertijd. De ruzies en koude oorlogen van mijn ouders voor de scheiding en soms nog daarna onderging ik in het begin als een stille getuige. Eenmaal ik wat ouder werd, liet ik het daar niet meer bij en werd ik ook steeds beter in het onderhandelen. Schijnbaar onverenigbare partijen toch laten samenwerken. Bij ouders is het duidelijk, ze hebben immers een gezamenlijke verantwoordelijkheid: de opvoeding en de toekomst van hun kinderen. En ik moet toegeven dat dit niet eenvoudig is. Maar het kan. En zo heeft iedereen wel ervaringen uit het leven gegrepen.

 

Hoe? Wellicht zal U dit zelf wel weten en mij bijtreden, maar ik wil het nog even scherp verwoorden: het begint in de eerste plaats met de in de weg zittende ego’s en emotionele motieven in perspectief te zetten en voorzichtig af te vijlen, waarna je hen het grotere plaatje toont; het algemeen welbevinden en welzijn vanuit een zorg naar kwaliteit toe. Nog geen kwantiteit, want vanuit mijn overtuiging kan dat er pas echt komen als er kwaliteit is. Het ego kan je niet uitschakelen, net zoals deze brief behoorlijk wat pretentie in zich heeft, maar toch kan je erin een keuze maken. Het allemaal even opzijschuiven in functie van een grote groep mensen die vooruit willen, zonder door angst of macht gedreven motieven.

 

Sta me toe, Sire, zo vrij te zijn U voor te stellen om een “neutraal” persoon te kiezen, een buitenstaander, een mens van de straat, die vanuit zijn of haar levenservaring met gezond verstand de conflicten in een juist perspectief kan kaderen als basis voor onderhandeling. U weet dat er nu zoveel belangrijkere en dringendere zaken zijn. Ons land zou een goed voorbeeld kunnen zijn. Wij zouden eindelijk ook positieve records kunnen breken als we de handen maar in elkaar slaan en doen wat we moeten doen: een democratische burger zijn met verantwoordelijkheidszin die stappen zet naar een wereld waarin groei op een respectvolle en gezonde manier kan gebeuren. Een toekomst voor de volgende generaties. Is dat niet waar het om zou moeten draaien?

 

Gelieve mij te verontschuldigen als ik te schoolmeesterig overkom, dat zit nu eenmaal in mijn rugzak. Niettemin heb ik alle vertrouwen in Uw ervaring, die van onze burgers en de keuzes die U maakt. Ik hoop dat deze brief u via digitale of papieren weg mag bereiken.

Met de meeste hoogachting,
Bart Vermeer – een bezorgde burger