De volgorde kiezen van je bundel

Alle andere verhalen passeren de revue.
Straks wordt het moeilijk om te kiezen, welk kortverhaal eerst en welk als laatste? Ik denk dat ik het toch gewoon intuïtief ga doen. Alle verhalen draaien rond dezelfde thema’s en de volgorde lijkt me zal niet zo’n grote rol spelen.

Het is guur weer vandaag te Noord-Sharwoude. Weer om binnen te blijven schrijven. Behalve op de middag, even weg te vluchten in het nabije zwembad met de aanlokkelijke naam “Duikerdel”. Daarna werk ik door tot laat in de nacht, waarna ik nog online naar een docu keek over Kate Bush en zo haar muziek echt leer waarderen. Wat een vrouw, wat een artieste.

’s Ochtends word ik al vroeg wakker. Ideeën razen door mijn hoofd. Neen, het moet niet “zomaar” een volgorde worden. Net zoals bij de selectie van poëzie moeten ze ergens bij elkaar horen en het verhaal vervolledigen. Dat mee uitdragen wat jouw thema uitdraagt en het geheel versterkt. Net zoals in een film. Alle elementen moeten samen kunnen werken zodat het verhaal dat jij als maker en verteller kwijt wil nog sterker wordt. Ik merk dat ook in mijn bundel niet alleen een overeenkomstig thema in de verhalen zit, maar ook echt een lijn die zich doortrekt over de rest. Een lijn die duidelijker wordt naarmate je de volgorde nauwgezet kiest. Zo zijn er twee grote cycli in de verhalen en al snel begin ik een nieuwe betere volgorde neer te pennen en details op te schrijven om op die manier doorheen de verhalen de link duidelijker te maken. Ook groeit het idee om met een proloog en epiloog te werken die de verhalen uiteindelijk nog meer zullen linken.

Ja, dit is het, dank u muze, dank u ochtend en dank u Kate.