Afwerken, SUC

Verder oppoetsen van het totale verhaal van SUC. En dat neemt vaak meer tijd en werk in beslag dan enkel maar het schrijven ervan. Je komt ook steeds nieuwe dingen tegen, iets dat je er uithaalt, iets dat je bijschrijft en iets dat je niet meer wist dat je’t ooit geschreven had. 

In de namiddag kreeg ik bezoek van de zus van de gastheer. Zij had een heel straf verhaal over een grenzeloze liefde. Een real life story dat een verhaal apart waardig is.

’s Middags zocht ik eten in de naburige Aldi. Ook al hang ik hier de schrijver uit, het is echt elke cent omdraaien. Geen fijn gevoel. En ja, je hebt wat noodzakelijke verbouwingen gedaan, maar overschot is er niet echt. Dat is blijven plakken aan de handen van de banken en de mensen die nu eenmaal handiger zijn dan jij zelf bent, wat bouwen betreft dan toch.

Nog even naar huis gebeld. Geen Skype, want dat vind ik moeilijk. En toch werd ik op een heel andere manier geconfronteerd. Weer een verhaal van m’n dochter, die meer en meer gefrustreerd geraakt op school. Na het afketsen van haar idee om een leuke quiz op te starten in de school voor de Rode Neuzen, werd ze meermaals de mond gesnoerd als ze met alternatieve ideeën of verhalen afkwam. Ze heeft veel ideeën, maar als er niet naar geluisterd wordt zou ze het wel eens kunnen opgeven. 

Ook heeft ze het moeilijk met taal en vertoont ze typische dyslectische kenmerken. Toch wroet ze stevig door, want ze houdt van de taal en lezen. Maar als ze meer tijd nodig heeft om haar oefeningen te maken, krijgt ze minder tijd voor het hoekenwerk; de leuke creatieve dingen. Net daar waar ze goed in is. We trachten haar zo goed mogelijk te begeleiden en voeren de druk op school wat op, zodat ze er zeker aandacht voor hebben. Ze ging graag naar school, maar dat is dit jaar een stuk minder en dat zou niet mogen.
 

’s Nachts werkte ik door tot het verhaal van SUC helemaal klaar was. Oef. SUC finnished.