Nieuwjaarswensen

Het nieuwe jaar start terwijl de treinen vandaag op tijd zijn. Fijn. Ik observeer de treinen graag en klaag niet. Soms zijn ze op tijd, meestal te laat. Dat is een feit. 

Ze geven me een gevoel van avontuur en de ruimte om te schrijven en te luisteren, naar Angus en Julia Stone en Agnes Obel en andere weeïge stemmen ter compensatie voor de rock-’n-roll in mijn ziel.

Straks een wandeloverleg met mijn directrice. Ik probeer alles op een rijtje te zetten. En dat doe ik ook thuis. Oud op nieuw was anders. Mijn dochter weg met vrienden, mijn wederhelft weg met collega's en mijn zoon en ik alleen met een overdosis aan ovenhapjes en een pulpachtige fastfood film: Bullet Train.

In een trein zit ik graag. Het gaat vooruit ook al hoef je niets te doen. Je schrijft of leest wat en tegelijk poppen er gedachten op, zoals er beelden voorbijglijden terwijl praatgrage mensen vertellen over hedendaagse wijsheden, de opgedane TikTok kennis.

“Ik doe niet mee met voornemens", zegt de dame schuin tegenover me. Ik begrijp haar. Voor velen stoppen de goede voornemens al na twee weken. Waarom zou je je dan nog iets voornemen?

Toch, ik doe wel mee. Zo houd ik enkele zaken langer vol dan drie maanden, als ik het koppel aan een zeer specifiek doel. En ja, anderen vergeet ik, begraven onder te veel banaliteiten die je verteert met loze rituelen die je verdoven van wat er geweest is of nog komen moet.

Aan de geestverdovende dingen wil ik een halt toeroepen: die levensstijl die al te snel verzakt in calorierijk masochisme, ik ga ze vervangen door gezonde opdrachten. Zoals anders omgaan met mezelf, niet om er nog beter uit te zien dan ik al ben (lees vervallen in herfstgetijden die ik tracht te verbergen in zachte filters), maar omdat ik in een interview in de Standaard iets las over zelfliefde.

Omdat ik het aan het leren ben, dat van mezelf houden en dit niet te laten afhangen van een ander. Gecombineerd met het zorgen voor dat lichaam van me, als ik er dan toch nog even mee doorga, kan ik er beter voor zorgen dat ik het niet te zwaar belast met energetisch afval. Daarom neem ik me goede voornemens voor, die niet te drastisch zijn en met kleine beetjes starten: minder alcohol, minder fastfood en meer (zelf)liefde. Om zo in je eigen kracht te komen.

Dus, ik wens jullie lezers minstens evenveel toe: in warmte en oprechtheid tegenover jezelf en de ander. Oud was anders, nieuw wordt anders. 

 

 

Eerste sneeuw, alles blanco, een nieuwe start