Rum en honing

Na een PCR-test, is het officieel. Het coronavirus heeft me getroffen. Ik was ervan gespaard gebleven sinds de uitbraak. Velen uit mijn omgeving hebben het al gehad, in lichtere of zwaardere mate. Maar goed, tijd om ook mijn immuniteit te testen op dat ding. Dat ik een booster kreeg is wel geleden sinds eind vorig jaar. En net vandaag kreeg ik een uitnodiging voor een nieuwe booster, wat ik verdacht vind. Ik ben een veertiger geen 65-plusser met onderliggende aandoeningen. Misschien is dat omdat ik één van die Johnson gevallen ben?

Het begon in het weekend: moe, lichte kriebel in de keel, zwaar hoofd. Deze symptomen verergerden met koude rillingen en meer hoofdpijn, suf en lam liggend in de zetel. Vandaag een alles behalve zachte keelpijn, die trekt tot aan het binnenoor. 

Zeven dagen in quarantaine krijg ik op een sms binnen met daarna drie dagen voorzichtigheid aangewezen. In huis ten opzichte van de huisgenoten, een mondmasker dragen.

Het is een ritueel geworden de afgelopen dagen: een stukje lezen, schrijven of tv kijken tot je concentratievermogen opgebruikt is, dan weer slapen, liggen, draaien in de zetel. Het voelt als een stevige griep met een angina erbovenop.  Gisteren naar het testcentrum geweest, om zo'n staaf in de neusholte geboord te krijgen. Officiële bevestiging is wel belangrijk, in de eerste plaats is het duidelijk voor jezelf, je werkgever en tot slot voor als je binnenkort naar het buitenland wil, dat je kan bewijzen dat je herstellend bent. Indien niet kan je alsnog positief testen, ook al heb je de ziekte doormaakt.

 

Middeltjes? Rust.
Extra: echinacea, vlierbessensiroop, thee met honing en gember of rum met kruidenthee, een grog. Tot je gloeiend van de hitte crasht.
 

Ik droom over zwemmen, eindeloze lagen water rondom me. Meditatief zwemmend, weg van alles. Ik drijf op mijn zetel. Zwetend, hunkerend naar water. Verstand op nul en springen in het lauwe water van een zwembad in de buurt, eindeloos baantjes trekkend.

 

Het boek Water Pakken - een zwemgeschiedenis - van Kirsten Van Santen helpt me door de dag tijdens momenten van helderheid. Een boek waarin de schrijfster baant door de zwemgeschiedenis en getuigt (in Nederland) over zwemmen in zoet, in zout en in de mooiste zwembaden van het land en dit met veel humor en passie beschrijft. Zalig boekje tijdens onzalige momenten. Ach, het kan erger.

7 dagen in quarantaine.
Niets voor mij.

Toch, mijn lichaam vraagt om rust en hersteltijd.

Ver raak ik nu toch niet.

Enkel in mijn dromen.