De weg naar discipline

 

Ik ben aan het solliciteren. Niet zomaar op alles wat ik tegenkom, maar op wat me triggert, me ergens nieuwsgierig maakt en waar ik een positief gevoel bij krijg. In de zomerperiode was dit erg moeilijk. Iedereen is thuis, er is nog werk in huis, in de tuin, op het dak, noem maar op. Daarnaast maak je nog tijd om eens samen weg te gaan en vrienden en familie te bezoeken zo goed als lukt. En dan is dat verlof om en sta je daar, wat nu?

Goed. Ik geef mezelf nog een maand en scherm me daarbij af van al de rest en wat me afleidt van mijn doel. Ik wil me focussen op verder herstel en mijn eigen innerlijke drijfveren. Want die zitten nog bang in een hoekje verscholen na alles wat gebeurd is.

Wat? Tja die zaken die de meesten ervaarden tijdens COVID-19 (privé, familiaal en op het werk) en dan eind 2021 mijn burn-out of noem het identiteitscrisis of... Wat op vele lagen doorspeelde.

En niet alles kan ik vertellen in mijn blog. Daarin kan ik kort wat eigen (schrijf) ervaringen en worstelingen oprapen. 

 

Het grote plaatje tussen al die momenten is voer voor een roman. Een essentieel gebeuren, gevoel of transformatieproces kan je beter kwijt in een roman, waarin je het in een thema en een structuur verwerkt samen met je personages die mee die weg afleggen. Een deel wordt van hen, een deel nog van jezelf en als het lukt een groot deel van de lezer. 

 

Zo heb ik enkele schrijfprojecten liggen en is het al te lang geleden dat ik nog iets kon uitwerken - het laatste was de poëziebundel Polaroids in 2019. Het bloggen helpt gelukkig wel om te blijven trainen in dat schrijven en te zoeken naar dat groter geheel.

Ik ga als docent, schrijver en schrijfcoach terug met focus en goed tijdsmanagement mijn werk indelen, waarbij ik let om niet teveel hooi op mijn vork te nemen. Me richt tot positief ingestelde mensen (ook al hebben ze het soms moeilijk) en mensgerichte organisaties. Dit als verhalenmaker en tegelijk toegewijde vader die ook voor een inkomen moet zorgen, zeker nu de prijzen de pan uit rijzen.

Discipline is hierin belangrijk. Niet omdat het moet of een ander het je oplegt, maar omdat je het zelf wil. 

En eerlijk, ik hoef niet ver te zoeken, want ik ben al lang op weg en laat het nu net dat zijn wat voor verrijking zorgt. Ik leer er lessen uit en ga schoorvoetend verder. Het is al een hobbelig traject geweest en daarin evenwicht zoeken is soms moeilijk. Oprechtheid en authenticiteit spelen hierin een grote rol.

Ik wil graag inspireren, maar zelf ook geïnspireerd worden door. Het moet van twee kanten komen. Dat heb ik al lange tijd gemist.

Tot slot wens ik iedereen een goede start na hun verlof. Met werk en/of een studie waar je vooral positieve energie van krijgt.