Luister nu eens

Advies

"Ik wil dat je naar me luistert," zei mijn dochter bijna in tranen toen ze vertelde over school en ik weer voor ik het zelf door had advies wilde geven. "Soms moet je gewoon luisteren." Zij is krachtig genoeg om mij daarop te wijzen. 

 

 

Zij kan dat beter dan mij, zelf heb ik het heel moeilijk om echt te luisteren, zeker thuis én naar mezelf. Ik wil altijd maar raad geven of raad volgen, zo heb ik dat geleerd.

Maar dat kan pas echt als je:

1. luistert en
2. zelf ook weet waar je staat en gaat en het dus oprecht is.
3. vanuit jezelf komt en niet wanneer je zogezegd spreekt vanuit men; de mens, de anderen, de wereld.

Als je eerst ook naar jezelf hebt geluisterd, aan dat stuk hebt gewerkt dat prikkelt waardoor je zo noodgedwongen advies wil geven en je daarin kan afbakenen; tussen wat helpt echt voorruit en wat niet.

Eerst je eigen voordeur opkuisen dus. Pas dan kan je advies geven, na het luisteren, en zal men het aannemen. Niet als deze komt vanuit een pleasen, een ego die je wil etaleren of een angst voor. Advies gebaseerd op angst kennen we al genoeg. 

 

Luisteren naar de stiltes tussenin

Luisteren naar, is ook luisteren naar de stiltes tussenin. Naar wat niet gezegd wordt. En dat verlies ik snel uit het oog. Ik ben vaak teveel gefocust op wat kan en niet kan en vergeet die kleine non-verbale dingen die juist dat vertellen wat belangrijk is of ik ga er snel overheen omdat het te confronterend is.
Dan is er ook zo iets als een fout luisteren lijkt me: het steeds moeten leren luisteren naar anderen, ouders, school, mentoren die je wel eens zullen zeggen hoe het zit of het zoeken naar antwoorden bij idolen, politiekers, religieuze leiders enzovoorts en daar dan ook te fel in doorgaan, zonder zelf na te denken, zonder aan (zelf)onderzoek te doen (want dat hebben we te weinig geleerd?) om dan tot slot advies te geven die niet klopt, die niet echt is. 

 

Het is niet meer dan normaal dat het zo moeilijk wordt om te leren luisteren. Sinds de komst van de sociale media en het zwart-wit formuleren van antwoorden (propaganda is van alle tijden) om de populaire uit te hangen of de rebel, zonder meer, laat het je nog meer dwalen. Jezelf (her)ontdekken wordt de grootste uitdaging vanaf je pubertijd tot de dag dat je aanvaardt wie je bent en je luisteren kunt naar je eigen stem en die van de ander, wanneer die oprecht is.

 

Ik prijs de dag wanneer ik zover ben. 

 

Schrijven, zoals ik hier probeer te doen, is voor mij een eerste stap in dit ontdekken. Het is ook een beetje een zelfonderzoek. 

 

De dag dat ik gevoel, emotie en weten helder kan onderscheiden van alles wat me al dan niet opgedrongen wordt, volledig vrij van wetten, regels, normen en angsten - die niets te maken hebben met het universele zijn - is de dag dat ik helemaal mezelf ben.  Ondertussen tracht ik, tussen de ruis door, de stiltes op te vangen en te ‘worden’ zodat ik kan zijn en vooral goed kan luisteren.