Vreemde dromen

 

Mijn vader werd vlak voor het weekend op intensieve opgenomen. Zijn tweede chemo heeft hem volledig afgebroken, koorts, bloeddrukval,... Na het weekend mocht hij gelukkig terug op zijn kamer, stabiel nu. Zonder bezoek. Het doet wat met een mens, slapeloze nachten en vreemde dromen in een semi lockdown. Nog geen specifieke dromen over mijn vader, dat zal voor later zijn, als al deze toestanden achter de rug zijn, als ook de geest de kans krijgt om even te stabiliseren.

Lucide of niet?

Een beangstigende droom vertelde me dat ik wakker was, maar niet echt. Ik wist dat ik droomde in mijn droom en alles leek levensecht. Ik heb het wel eens meer, maar het voelt telkens beklemmend aan. Half slapend wilde ik wakker worden, ik zag en hoorde alles, maar kon niet reageren, gevangen in mijn eigen lichaam en snakkend naar adem. Alsof je verdrinkt in je eigen slaap. Ik trachtte de aandacht te trekken van mijn moeder en vader die in de buurt waren, of was het mijn vrouw en moeder? Ik sloeg op de wekker naast me, zodat het alarm zou kunnen afgaan, op mijn nachtkastje zodat het stapeltje boeken zou vallen en ze me toch maar zouden horen, ik riep zonder dat er geluid vrij kwam. Uiteindelijk leken ze me te horen en kwamen mijn kamer binnen, op dat moment schoot ik angstig wakker. Mijn hartslag rees de pan uit. Een verklaring vond ik niet meteen. Naast me lag mijn vrouw, ze legde haar hand op mijn borstkas tot ik terug rustiger werd.

 

Afbeelding Kim Hermans

 

Trump of niet?

De nacht daarna droomde ik dat ik door President Trump gevraagd werd om zijn online media en filmpjes te beheren. Als persoonlijke editor, een soort propaganda manager dus. Ik voelde me enigszins vereerd, een president die mij vraagt? En ik voelde een zeer grote weerstand, hij toch niet? Het was dubbel. Dankbaarheid en dus aangesproken op loyaliteit en tegelijk een gevoel van verzet. Daarop vroeg een geheime organisatie aan me om met hen mee te werken: dat ik de job moest aannemen, mijn best uiterlijk moest doen en dan heimelijk alles zou saboteren, zodat hij niet opnieuw verkozen zou worden. Dat zou een manier kunnen zijn. Maar ook daar voelde ik me slecht bij. Tot ik wakker werd, opstond en een glaasje water dronk terwijl ik even de nacht in tuurde. Wat een maffe droom. En ja, zo moet het dus voelen als iemand met veel macht iets van je vraagt, maar je staat niet echt achter hem, terwijl anderen dan weer aan je mouw gaan trekken en je het tegenovergestelde vragen. Geen fijn gevoel.

Daarna sliep ik in en droomde verder. Nu werd me gevraagd om directeur van een kleine school in nood te worden. Is het dit? Ik had er alvast minder moeite mee en ging al meteen naar de winkel voor een nieuwe laptop of zoiets, wat precies was niet duidelijk. Ik wilde me wel kunnen voorbereiden.

Het lijkt me dat als ik de keuze heb tussen iets halfslachtig en als tussenpersoon moet dienen voor god-weet-wat of tussen iets dat mijn engagement echt aanspreekt, ik weet welke keuze ik zal maken. Of is dit schijn, een illusie, een droom?

Wat is mijn echte gevoel? Waar ligt de grens tussen loyaliteit, engagement en authenticiteit? En waar komen ze alle drie samen en worden ze levensvatbaar? Zodat het een keuze wordt dat dicht bij mezelf ligt. Zodat ik echte dromen kan waarmaken?