Klimaatspijbelaars

Het raakt me.

De jongeren die elke donderdag de kou trotseren om te protesteren. Om te tonen dat ze om deze planeet geven. Want dit gaat ons allemaal aan. Dit is niet nieuw, dit duurt al veel te lang, het genegeer, het afdoen als iets voor geitenwollensokken en een bende ongeregeld, tenzij men het kan misbruiken om extra belastingen te heffen en de mond te snoeren van de groenen. Lokaal doet het geen pijn, mondiaal is men stil, te stil. Maar goed, dat geldt voor veel wat geen amusementswaarde heeft.

Dit is echt.

Hoog tijd dat er concrete oplossingen komen op internationaal niveau om de opwarming en de vervuiling tegen te gaan. Het kan lukken als we allemaal samenwerken en de centen en inspanningen netjes verdelen. Dat laatste zal nog het moeilijkste zijn, net zoals de inspanningen die moeten gebeuren om vluchtelingen correct op te vangen. En als we niet oppassen zijn het overgrote deel aan nieuwkomers: klimaatvluchtelingen. Dit is geen doemdenken, dit is nu al aan het gebeuren.

Ik verkocht toen ik jong was al T-shirts met "No Time To waste". Droeg er zelf een, het ligt nog ergens, uitgewassen, bleekjes, te klein ondertussen maar nog steeds brandend actueel. Nu zeker. En het start met het geven van het goede voorbeeld. Waarom denk je anders dat ik dagelijks kilometers trap met de fiets?

De roep van jongeren, ondanks kritische meningen in sommige kranten en de nonsens op sociale media, is echt. En laat ik duidelijk zijn het zullen geen superhelden zijn die onze planeet komen redden, het zullen gewone mensen moeten zijn. Gelukkig nemen jonge mensen al initiatief, nu de rest nog.

Interview (VRT) met Greta Thunberg en Anuna De Wever

Ja, het raakt me en op deze dag der dichters wil ik hen dan ook al een hart onder de riem steken en tracht ik het te verwoorden in volgend gedicht:

Dag krant

Kant en klaar
                     sla ik je
                                 open

wroet me door je woorden
die niet meer raken waar ze zoeken
naar mij, naar jou?

oprecht verlies je
tussen al het fake nieuws, ja
over lekken, gekken, digitale “memes”

netten als valkuilen
die niets meer willen
                                dan je centen.

Ik stop met geven om letters
                             die wegsmelten
onder het gekreun en gezever

de aarde de moeder die wil
beschermen - verdwijnt

de koepel rond deze as - grijze
planeet breekt en zucht zijn laatste adem
de mens vergeet zichzelf          te redden.

De jeugd die schreeuwt
door stedelijke straten
“Stop met praten! Doe iets, nu!”

men lacht: “Het komt wel in de gazet”
op de stapel achter bij de rest
                                                  recycle

tot het stopt
de druk de pers de mens
slaapwel

jij kleine gek

n.a.l.v. youth for climate 2019
en de klimaatspijbelaars

Bart.S.Vermeer