Over Jasper

Wat met het filmscript?

Een project waar al een achttal jaar aan gesleuteld werd en waar de zoektocht naar producenten en investeerders al een werk op zich was. Dit project raakt aan de kern van de vragen die ik me de afgelopen maanden stel over mijn artistiek werk en de keuzes die ik hierin wil maken. Ik wilde meewerken aan het scenario, leerde er veel van en dat was een heel boeiend proces. 

 

Maar wil ik de film ook echt maken?

Het thema zelf is geënt op het jong homo zijn, terwijl dat niet mijn leefwereld is. Het mag voorkomen in het verhaal, natuurlijk, ook dat zorgt voor een niet te onderschatten innerlijk en uiterlijk conflict voor je personage, maar het moet een deel van een geheel zijn. Volgens mij moet het ook over meer dan dat alleen gaan. Een mens is meer dan alleen zijn geaardheid, kleur of culturele achtergrond. Het zijn factoren die jammer genoeg nog vaak voor conflicten zorgen, maar ergens evolueren we (hoop ik) en zal je het ook in zijn boeiende super diverse samenleving moeten plaatsen.

Net zoals de film ‘My Beautifull Laundrette’ ook de problematiek aanraakt zonder dat het dominant is. Er wordt redelijk gewoon over gedaan en het is een extra problematiek maar zeker niet de essentie van het verhaal, de film gaat over veel meer dan dat, daarom ook dat het zo sterk is. Die extra lagen die ik er nog zou kunnen insteken kan ik echter enkel als ik er volledig zelf over kan beschikken, als regisseur. Johan, de coscenarist en auteur van het boek (en een boek is steeds veel gelaagder omdat je er nu eenmaal meer in kan vertellen dan in een script van negentig bladzijden) zal het dan moeten loslaten en ik het aanpassen, opnieuw maar vanuit mijn invalshoek.

Kan ik dat? Ja. 

Wil ik dat wel? Wil ik dat met dit verhaal?

Om bij het thema te blijven, daarvoor zijn andere regisseurs beter lijkt me, tenzij ik het volledig naar mijn  wereld omzet. Maar dat komt in conflict met het oorspronkelijke verhaal. Ik praatte erover met de producente en deze zei me dat de auteur zich zal moeten terugtrekken en ik er dan mijn eigen versie van moet maken. Ze benadrukte wel dat de motivatie om een film te maken moet komen vanuit mijn eigen innerlijk vuur en niet omdat het project anders niet van de grond komt. Dat ik terug op zoek moest naar de kern en als ik er teveel over twijfelde er geen jaren energie in moest gaan steken.

Want als je niet honderd procent zeker bent en er niet tweehonderd procent voor gaat kan je het als filmmaker voor een langspeelfilmproject niet volhouden. Je moet erdoor gebeten zijn. En dat mis ik nu voor dit project, het duurde te lang, het lijkt alsof ik er uitgegroeid ben.

Ik voel dat het tijd is voor iets nieuws. Geen korte commerciële producties meer, films en verhalen van anderen die niet direct aansluiten bij mij, maar sorry, mijn ding. In zoverre ik er behoefte aan heb.

Is dit egoïstisch?
Neen denk ik, dat is de ziel van de auteur, hij wil creëren, dat wat dicht bij hem ligt en hem raakt. Wat hij dan ook van de nodige authenticiteit en innovatie kan voorzien, juist omdat het van hem komt. Weliswaar bij film in samenwerking met een groep mensen die vanuit hun perspectief en kunde ook geheel achter het project staan. Enkel dan kan je iets maken dat meer is en meer betekent dan de zoveelste zeepbel dat verkocht moet worden.

Als vriend schreef ik mee aan het scenario. Maar als regisseur kom ik in conflict. Johan moet het dan volledig loslaten en ik moet er dan mijn ding mee doen. Alleen verschillen we in wezen daarin teveel van elkaar en zal het een andere film worden dan het nu is. 

Dat en de energie die me nu ontbreekt dwingt me om keuzes te maken. Dus denk ik dat het voor het verhaal, het project en de vriendschap beter is dat ik dit gewoon loslaat. Nu ben ik eerlijk tegen mezelf en daardoor ook tegen alle betrokkenen.

Ik heb vele twijfels, maar merk dat als ik meer op mijn gevoel afga, ik minder twijfel en alles zich als vanzelf oplost en er nieuwe dingen op je weg komen. 

Ik raad het iedereen aan, twijfelen, voelen en keuzes maken.
Hoe moeilijk dit soms ook is.