De laatste loodjes

Ondanks de voetbalkoorts die stilaan begint te stijgen, is er weinig verdere afleiding voor me. Gefocust op de laatste loodjes. En ja, die wegen het zwaarst ook al zijn ze het prettigst om doen, toch wat schrijven betreft. Alles past nu als één grote puzzel in elkaar.

Net zoals de studenten en mensen die snakken naar een deugddoende vakantie lonkt het begin van juli ook voor Johan (co-auteur) en ik. 30 Juni is de deadline voor het manuscript van Levensgif , het derde deel van onze “De demonen van Dalca”.  En dat moet lukken.

Wat ik merk bij het corrigeren van hoofdstukken is dat je inleving weer erg belangrijk wordt. Je gaat zelfs dieper deze keer, zet je in hun plaats en denkt verder na of de personages echt zo zouden reageren. Je past reacties aan en maakt observaties sterker, tot in het detail, zoals je personage het zou zien. En dat creëert leven in je verhaal.

Maar nu nog even doorzetten of beter doorbijten, tot alles er uitgeperst is en je aan een nieuwe uitdaging kan beginnen.

Als uitsmijter nog een link naar een interview dat Johan en ik vorig jaar gaven voor een lokale goednieuwssite,  lieflangedijk, waarin  de lieftallige gastvrouw Marieke ons vraagt over ons werk als schrijvers. Niet van kinderboeken, maar van jeugdboeken om de intro even recht te zetten. Er is een verschil.

Je merkt ook in het interview dat we toen nog voor deel twee een andere titel
(in plaats van Bloedlijn) voor ogen hadden. Wie weet wat de oude titel was?

Linkje naar het interview #dedemonenvandalca