Start Dalca III

Levensgif

We werken hard verder aan de opzet voor een vervolg op Bloedlijn, Dalca II.
We wisten al goed dat er een vervolg zou komen en hadden er natuurlijk rekening mee gehouden. Dalca II is een op zichzelf staand verhaal, maar de cyclus was nog niet afgerond.

Nog voor deel twee in de boekenhandel ligt (komend voorjaar) beginnen we dus aan Dalca III.
De reeksnaam zal trouwens niet Dalca worden maar “De demonen van Dalca”. Dat vond de uitgever nog sterker. Een donkere maar passende reeksnaam. We moesten ook al nadenken over een titel voor het derde boek, dat vonden we al snel: levensgif. Ook een titel die zich op verschillende niveaus plaatst. Sommige levensgebeurtenissen kunnen je nu eenmaal sterker of zwakker maken. En tegelijk blijf je kwetsbaar en moet je het ook blijven. Dat maakt je tot mens. Verder zal ik nog niet over de inhoud uitweiden, wel over het schrijfproces in deze blogs.

De vorige sessie hadden we al een synopsis geschreven, nu werken we deze uit tot verschillende hoofdstukken. Een korte beschrijving dus wat er per hoofdstuk zal gebeuren, zoiets als een treatment in een filmscenario. Maar nog heel beperkt. Het echte uitwerken van de hoofdstukken komt daarna. Nadat we onze hoofdstukken hadden ingedeeld verdelen we ze onder elkaar, wie gaat welk hoofdstuk doen en zo hebben we elk – Johan en ik- onze voorkeuren die gelukkig voor geen probleem zorgen. Ook plotgewijs houden we er rekening mee.

Dat zodat we elk apart verder kunnen werken. Maar ik moet toegeven, het grootste schrijfwerk doe ik op verplaatsing. Dus plannen we om de zoveel tijd een kleine schrijfweek, de ene al wat langer dan de andere.

Er zijn ook enkele nieuwe personages die de intrede doen in deel III. Die moeten we nog wat achtergrond geven en leven inblazen. Dit geeft diepte en maakt het als schrijver ook gemakkelijker eenmaal wanneer je aan het schrijven bent. Zo zal ik morgen enkele nieuwe biografieën uitwerken en de oude verder uitbouwen, de backstory van de personages.

‘s Avond zag ik de laatste twee Harry Potter films, The Deathly Hallows. Ik had ze nog niet gezien. Badend in een donkere sfeer, wat op zich sterk was, viel het me wat te langdradig uit. Zwevend van de ene plek naar de andere om in deel twee een op til zijnde oorlog van meer dan twee uur te rekken. Wat me een beetje het gevoel gaf zoals bij de overdadigheid van de Hobbit. Neemt niet weg dat het hele proces van de films en de evolutie die de karakters doormaken knap gedaan is. In de film vallen wel de diepere lagen weg, waardoor het me minder weet te raken.

Verhaalkundig is het een sterk staaltje van J.K. Rowling – die trouwens haar reeks bedacht op een trein, ha heerlijk die trein!Hoe zij deze hele reeks opbouwde met diverse elementen en personages die doorheen de verhalen hun rol spelen en uitspelen is zeer knap gedaan. Terwijl Dalca eerder organisch groeide, waarvan we wel wisten dat het thema zich wellicht niet in één deel zou laten samenvatten. Dat stond al vast. Maar niet hoeveel en hoever we zouden gaan. Maar goed die hele Harry Potter film stimuleerde me om enkele prille ideeën voor een eventueel vervolg – lees nieuwe cyclus- nu al vast te leggen en er al een raamwerk voor te bouwen. Want hoe je het ook draait of keert, ideeën zijn er gelukkig wel en die heb je nodig als schrijver.