Details en het grote geheel
We zijn soms zo druk bezig met de
details dat we het grote geheel vergeten. Waarom? Uit verveling, omdat het ons
opgelegd wordt, als vlucht omdat we het geheel niet willen zien of omwille van
schijncontrole? Omdat we denken de controle te kunnen behouden zolang we ons
maar buigen over de details, die controleerbaar lijken. Niets is minder waar.
Het vertaalt zich evenzeer naar de
wetenschap, denk maar aan alle mogelijke kwantumtheorieën en onderzoeken, waarvoor
alle respect, alsof we vanuit het detail de controle over deze wereld zullen
heroveren. Meer vat hebben op de dingen. Maar die verlies je op zijn beurt
doordat je het geheel zodanig klein opsplits dat het verdwijnt, het vervalt en
krijgt een andere betekenis, ver weg van wat het was.
Als je kijkt naar de actuele en
concrete problemen van vandaag lijken al die details, de kommaneukerij, de
papieren met hun regels en puntjes en netjes verzorgde lay-out zo belachelijk
simplistisch in vergelijking met het echte, het tastbare met alle bijhorende
uitdagingen waar we nu voor staan. Betaald worden om de juiste komma’s te
plaatsen binnen de juiste kaders en op dat moment vergeten dat het om mensen
gaat is een valkuil. Wegduikend in het eigen kleine wereldje totdat het grote
geheel in je smoel kwakt, om dan in paniek opgeslokt te geraken door dat wat
niet altijd beheersbaar is, emoties.
En zo wordt op diverse niveaus ook
de vluchtelingencrisis aangepakt. Nog nooit is deze “problematiek” zo dichtbij
geweest, kijk maar naar het tentenkamp vlakbij het noordstation in Brussel.
Kwestie van eens uit te stappen en je eigen problemen vanuit een ander
perspectief te bekijken kan dit wel tellen.
Mensen die vanuit niet te vertalen
situaties hier landen en zich wel degelijk moeten redden met heel rudimentaire
middelen en ondanks dat rekening moeten houden met al die details. Als ze niet
passen in het kadertje – van een al lang van zijn planeet vervreemde bureaucratische
regelgeving - liggen ze er uit. Details gaan niet om mensen, ze gaan om
zelfbevrediging, iets wat je ’s avonds laat maar in je bed moet doet, om in
slaap te vallen.
Overdag kan je je beter bezighouden
met het grote geheel, hoe zorgen we – met ons allen - ervoor dat deze planeet
echt leefbaar wordt en leefbaar blijft. Zolang we daar niet naar durven kijken
zijn we allemaal een soort van vluchtelingen, in die zin vluchtelingen van
onszelf, inclusief mezelf.
Reacties
Een reactie posten