Start hoofdstuk 13

Johan was naar een auteurslezing en ik werkte ondertussen aan hoofdstuk dertien van “Dalca, bloedverwanten” (werktitel). Het internet wist me zo nu en dan af te leiden waardoor ik bij wijze van ontspanning tussendoor een blog opstartte, puur vormelijk nog maar, om er eigen filmrecensies op te kunnen publiceren

Voor het echte schrijfwerk van het nieuwe hoofdstuk kon beginnen las ik nog even de vorige hoofdstukken door en zoals steeds verandert er altijd wel een beetje en kan het altijd beter. Dus na wat pruts- en sleutelwerk was het al snel half vijf. Tijd voor wat beweging. Ik stapte mijn racer op die ik mee had genomen in de koffer van de wagen. Het moest, daar fiets- en vliegvriend Marco en ik volgende zaterdag op Etna avontuur zouden gaan in Sicilië. Sicilië verkennen en de Etna op als voorbereiding op ons bescheiden wielerseizoen, maar veel kilometers, laat staan bergop, hadden we nog niet in de benen. Dan maar hier oefenen, heen en terug, met wat omwegen, naar Overijse. Pittig als opwarmer.

Avond. Johan en ik zaten samen om het vervolg te verduidelijken, want na alle gebeurtenissen en nieuwe invalshoeken was het wel even brainstormen om hoofdstuk 13 op een goed spoor te krijgen.
En gelukkig vullen we elkaar goed aan. ‘Ah, ja, dat is goed!’ Hardop denken, enkele snelle notities en het werk kon beginnen.

Half elf . genoeg voor vandaag. Tijd voor nog één inspirerende scène – want te moe voor een hele film. We keken naar de beginscène van Inglourious Bastards.  Tarantino’s versie op de tweede wereldoorlog. De beginscène is hard maar meesterlijk. Knappe dialoog en een mini verhaal in een groter verhaal dat schitterend opgebouwd wordt, wreed en mooi tegelijk.