16/01
Eerst alles nog eens
nagelezen waaraan Johan en ik werkten.
Ik merkte enige onlogica in het hoofdstuk dat pas geschreven was. Ik moest nu
de terugkeer van Victor, een van de personages, beschrijven terwijl Maikel en
Joanna al op weg waren naar Roemenië, en daar wrong het schoentje.
Soit, even wat sleutelen
en tegen de avond had ik dan toch vier extra bladzijden op papier gekregen om
ons verhaal een betere wending te geven. Twee bladzijden ervan waren pure actie. Nog steeds voel ik me er wat ongemakkelijk
bij, maar met al die geweldsscènes op televisie is het niet zo moeilijk meer om
je in te leven. Natuurlijk wel om hierin een beetje origineel te blijven.
Het hoogtepunt van de
avond was mijn tweede poging om een quiche te maken. Thuis had ik het al eens succesvol geprobeerd, maar nu moest ik het doen met het oventje van Johan. Quiche met olijven, feta, pastinaak, look, courgette en paprika. Het lukte
allemaal, alleen werd het bladerdeeg niet hard genoeg waardoor het eerder een
plakkerige quiche werd, de timing klopte niet echt en na meer dan 50 minuten
haalde ik het toch eruit. De Catalaanse wijn die we erbij
dronken zorgde voor de nodige verfijning.
Ondertussen in de echte
wereld zijn er overal extra gewapende politiepatrouilles en besloot men onder
andere in Antwerpen dat men toch ook maar best het leger al inschakelt om
eventuele terreur het hoofd te kunnen bieden. Gelukkig waarschuwen enkele
nuchtere geesten, zoals Rudi Vranckx,
dat we niet mogen veralgemenen en niet mogen panikeren, dat dit alleen maar de radicalen in de kaart speelt. En gelijk heeft hij.
dat we niet mogen veralgemenen en niet mogen panikeren, dat dit alleen maar de radicalen in de kaart speelt. En gelijk heeft hij.
Reacties
Een reactie posten