Autofictie schrijven
Wanneer realiteit fictie wordt en de grenzen vervagen. Ik ben al vele jaren aan een roman bezig. Ik heb materiaal: diverse scènes, een concept, personages, een structuur en dat zowel voor een young adult als een roman voor volwassenen. Maar vooral het laatste valt me zwaarder dan ik dacht. De volwassenenroman draait rond een heel persoonlijke queeste. En daar bots ik tegen grenzen, want in hoeverre kan ik het autobiografische toelaten en wordt het autofictie? Auto wat? Of is autofictie nu eenmaal mijn genre? Ik volgde er onlangs een lezing over, maar de schrijvers die er waren, waren er niet echt mee bezig. Want ja, als schrijver, schrijf je toch gewoon. Genres zijn er genoeg, zoals fantasy , thriller en sciencefiction – als kaders om daarin lekker je fantasie uit te leven. Zo is dit ook in dit meer literaire genre: autobiografie en fictie gemengd, de autofictie. Een manier waarop de auteur zeer introspectief kan schrijven en tegelijk zichzelf beschermt van wat ...
