Voetbal of "You'll never walk alone"

Herinneringen.

Voetbal is niet mijn ding. Toch hoort het ook voor mij tot een stukje geschiedenis dat niet uit te wissen is. Het is vooral een herinnering aan de grootsheid van toen ik klein was. Er was Mexico ’86 met de Rode Duivels én er was KV Mechelen in zijn glorieperiode, met een handtekening op een foto van Eli Ohana (één van de beste Israëlische voetballers aller tijden) en van Piet den Boer. Hoe ik nog met “Peter”, mijn grootvader, naar KV Mechelen ging en er opging in de ambiance, ook al begreep ik maar de helft van wat er gebeurde. Het was een feest. Dat herinner ik me nog als kind, mooie herinneringen

Kleine goede dingen uit de jeugd blijven gelukkig hangen.

Iedereen voetballer.

Een beetje heb ik dat feestgevoel herbeleefd met deze nieuwe generatie aan Rode Duivels op het afgelopen WK. Heerlijk om ze mooi en soms stuntelend tot stuntend voetbal te zien spelen en mee te kunnen leven. Samen met vrienden of familie, iedere wedstrijd was anders en werd vergezeld door typisch Belgisch eten en drinken. Even was iedereen Belg en #tousensemble. Over dat vreemde verschijnsel kon je al een aparte blog of boek schrijven, maar ik ben geen socioloog. Ik kan alleen zeggen dat mijn roots in België liggen, meer bepaald omgeving Brussel (aan vaders kant) en omgeving Mechelen (aan moeders kant) en dat ik in Limburg opgroeide na een scheiding. Boven dat alles ben ik dankbaar dat ik hier opgroeide en voel me een wereldburger, trots wel op onze cultuur en dat mag. En ook dat deeltje Mechelen speelt nog steeds mee, zoals vanavond. Het is een stukje kindertijd dat me overvalt en waar ik deze avond naar terugkeer dankzij een geboren en getogen Maneblusser die, net als ik, in de Limburgse Kempen verzeild geraakte.

Mechelen - Lommel.

Deze vriend en naamgenoot nodigde me uit om te gaan kijken naar een voetbalmatch van KV Mechelen, tegen Lommel SK. Twee vliegen in een klap, twee steden die me nauw aan het hart liggen. Voor wie zal ik supporteren? Voor de beste ploeg natuurlijk. En toch, ondanks dat afkomst mij niet echt uitmaakt, roept de roots en het verleden naar me en hoop ik in stilte dat Mechelen wint, als ik het maar voor Peter.

De rit naar de match laadde ons op. Het was vooral het vooruitzicht: bier, een frietje “steken” en even weg met een maat, dat me een goed gevoel gaf. Even er tussenuit en alles gaan uitschreeuwen tegen nobele strijders samen met honderden anderen, misschien dat dit wel is wat trouwe supporters zo bindt. En die nostalgie, van vroeger, van voetbal toen je jong was, je mee mocht naar de wedstrijd en die onuitputtelijke drang om in het winnende kamp de vreugde te kunnen delen.

Wanneer we eraan kwamen werd het me duidelijk. Ik kick alvast niet op een massa volk rondom me, maar als de supporters van de ”Malinwa” beginnen met het zingen van “You’ll never walk alone” krijg ik kippenvel. Denkend aan mijn grootvader, dat hij er nu ergens wel bij zal zijn en zo toch nog kan genieten van de energie die deze ploeg en zijn supporters teweegbrengen.

De match zelf? Wel ik ben geen kenner en laat ik het zo observerend samenvatten dat Lommel speelde op zijn Frans en bijna elke kans voorin (de enkele die er waren) benutte en Mechelen met veel flair (in het begin) aanviel, net zoals onze Rode Duivels, maar stootte op een strakke verdediging en goede reddingen van de Lommelse keeper. Mechelen miste scherpte (of laten we zeggen dat enkele spelers nog niet op elkaar ingespeeld waren) en dit werd dan ook afgestraft. Lommel won met 2 tegen 1.  

Voor eeuwig.

De vlag met Lei Clijsters in de spionkop bleef wel wapperen en geeft hoop. Dit KV Mechelen icoon, gerugsteund door de andere iconen die nog steeds voelbaar zijn in de catacomben, vertelt dat grootsheid niet enkel vanuit talent komt, maar ook vanuit kracht, inzet en de ploeg zelf. Het geeft hoop aan al die voetbalsupporters. Ik hoop met hun mee.

EXTRAATJE

1 Mei 2019

En wat een evolutie maakte deze ploeg door gedurende een toch wel bikkelhard seizoen, waarbij ik me even blind maak voor de sancties die hun boven het hoofd hangen vanwege een fraudeschandaal uit het vorige voetbalseizoen. Zo werden ze dit seizoen eerste in 1B en speelden ze vanuit die positie ook nog eens iedereen naar huis tijdens de bekerwedstrijden. Op 1 mei was het dan zover, na een thriller van een match tegen AA Gent staan ze er weer sinds 1987, met de Beker van België in hun handen.