Priscilla and the Geoffrey Donaldson institute
Onlangs bezocht ik met enkele filmvrienden het Geoffrey Donaldson instituut. Een eigenzinnig filminstituut
ter bevordering van filmproductie, filmvertoning en filmcultuur gesticht door
de charismatische filmhistoricus Egbert Barten.
‘Een jongensdroom die uitkomt,’ zei hij me nog. Een filmliefhebber en verzamelaar die alle mogelijke - in hoofdzaak Nederlandstalige - filmtijdschriften, filmboeken en natuurlijk films op pellicule redt van de ondergang en tijd en geld besteedt aan filmhistorisch onderzoek en publicaties. Dit in zijn aan Geoffrey Neville Donaldson - zelf een befaamd filmhistoricus- opgedragen pand met aan de straatkant een expositieruimte. Aansluitend op de nieuwe Star Wars film die op 17 december in wereldpremière gaat in London vind je hier, in Noord–Scharwoude, nu ook een Star Wars expositie.
‘Een jongensdroom die uitkomt,’ zei hij me nog. Een filmliefhebber en verzamelaar die alle mogelijke - in hoofdzaak Nederlandstalige - filmtijdschriften, filmboeken en natuurlijk films op pellicule redt van de ondergang en tijd en geld besteedt aan filmhistorisch onderzoek en publicaties. Dit in zijn aan Geoffrey Neville Donaldson - zelf een befaamd filmhistoricus- opgedragen pand met aan de straatkant een expositieruimte. Aansluitend op de nieuwe Star Wars film die op 17 december in wereldpremière gaat in London vind je hier, in Noord–Scharwoude, nu ook een Star Wars expositie.
Het meest onder de indruk was ik natuurlijk
van de verzameling aan boeken en tijdschriften die de bibliotheekruimte
herbergt. Daarna de kelder, waar een verzameling aan films ligt opgeslagen: van
VHS cassettes tot the real stuff,
film op pellicule, met in het bijzonder films gaande van Sommaren Med Monika (Bergman) en de voor mij meest tijdloze aller James Bondfilms: From Russia WithLove.
Een apart peephok, waar je fragmenten kan
afspelen op VHS/DVD/V2000 bevindt zich achter een oude kluisdeur en is volgestouwd
met filmboeken, een zeteltje en een tv scherm. Meer moet het niet zijn, daar
zou ik me al uren kunnen bezighouden met het verder ontdekken van het
filmlandschap.
Boven bevindt zich de zolderkamer, een ruimte
waar je nog op de klassieke manier film kan kijken, met reuzeprojector dus, een
scherm dat alle formaten aankan en films die er gedraaid worden in hun
oorspronkelijke staat. Een fijn ontdekken voor een liefhebber van de zevende
kunst.
Na een glaasje bubbels keken we samen met de
filmvrienden naar de instant cultklassieker The Adventures of Priscilla, Queen of the dessert en als ik eraan terugdenk – voor het eerst
zag ik hem- geeft het me nog steeds een warm gevoel. Een film met een bonte
mengeling van kunst en kitsch, maar bovenal een ode aan verdraagzaamheid.
Reacties
Een reactie posten