Back to basic

Dag 4 – back to the basic story

Eindelijk waren wij aan de beurt met ons verhaal, we hadden er stevig aan gewerkt en een heel nieuwe versie van het scenario klaargestoomd.  Dit had de groep ondertussen gelezen en wij waren klaar om verse feedback te krijgen. Ergens verwachtten we dat het niet al te veel zou zijn, wat details, gewoon omdat we ervan overtuigd waren dat we nu echt wel goed zaten. Na de eerste uren waren onze verwachtingen al serieus bijgesteld. Zoveel feedback op zo luttele uren. Feedback die wel terecht was en waarbij al snel duidelijk werd  – omdat sommige zaken bij iedereen wel terugkomen – dat er echt nog werkpunten zijn. Algemeen gezien kwam het hierop neer: ga terug naar je originele verhaallijn, puur dit verder uit en laat de actie komen vanuit hun eigen wereld, hun innerlijke conflict.

Zoals Eric het mooi verwoordde: “Wat mij interesseert is juist om meegenomen te worden in die wereld van Jasper, hoe is het om die leeftijd te hebben en te ontdekken dat je bent wie je bent, hoe ga je ermee om en hoe toon je wie je bent.”  Dit in die wereld waarin het tonen van jezelf zo belangrijk is geworden en er zovele manieren bestaan om je te tonen, al dan niet als wie jij bent (het vlinder thema).

Hierin moeten we keuzes maken, net zoals Jasper. Hoe is hij, weet hij het al dat hij eigenlijk voor jongens valt of ontdekt hij het of weet hij het onbewust al – make his position more clear.  Ook dat is belangrijk om je verhaal meteen de juiste richting uit te sturen en zijn karakter sterker te maken. Voorts kregen we te horen dat de nevenpersonages nog wat verder uitgewerkt mochten worden, zeker de jongeren. Zoals Peggy die verliefd is op Jasper. Lisa haar band met Jasper, die de zus van Jasper is in het verhaal. Sommige dingen mochten dan weer wat subtieler; tonen, niet zeggen. En het didactische in de lesscènes (beroepsafwijking) mocht ook wat minder.

Dat moeten we nu enkel wat subtieler maken. Een goede tip kregen we nog van Chris: “Don’t run away from the emotions.” Juist ja, breek de scene niet af wanneer er emoties zijn, neem je tijd ervoor, toon het en ga de confrontatie aan als het moet.

“Wat voor film is het nu juist?” Ook dat werd als vraag gesteld: “kinderfilm, jeugdfilm of film voor volwassenen?”

Voor mij is het niet een film voor die of die leeftijd, ook niet echt een kinderfilm. Het is een genrefilm, in die zin dat het gaat over jongeren die volwassen worden, die in hun overgangsjaren zitten en ontdekken. Een comming of age - film zoals we zeggen in de filmwereld. Een film maak je omdat je iets wil vertellen aan je publiek en dit publiek wil je zo breed mogelijk bereiken, wat heeft de zin tot vertellen anders? Dit niet door compromissen te maken op zeer veel vlakken, maar door je verhaal uit te puren tot iets universeels, tot iets waar zowel jong als oud zich ergens in herkent en waarbij je een stukje wereld toont die anders misschien onbekend blijft.

Afhankelijk van wat je al dan niet expliciet laat zien en dus de manier waarop je de dingen toont kan er dan een leeftijd op gekleefd worden. Dat is pas voor na de film, eerst en vooral vertel je jouw verhaal als schrijver en als regisseur. Back to the basic of the story werd ons duidelijk. Soms kan het ook zijn dat je in je hele proces teveel luistert naar anderen, naar producenten, vrienden of collega’s en dat je de essentie uit het oog verliest terwijl je maar blijft toevoegen. En dat moet er nu weer afgeslepen worden.

Alle opmerkingen noteerde ik netjes in m’n blauwe dummy. Feedback en notitieboekjes die ik al heel m’n carrière volklad met opgedane kennis, kennis die daarna toegepast wordt, waarna het ook weer tijd is om die kennis los te laten. Weg blauwe boekjes uit het verleden, welkom nieuwe.

                                               Foto: B.Vermeer

In de namiddag waren we vrij, vrij om alles even te laten bezinken en Wenen verder te ontdekken. Er valt hier veel te ontdekken, mooiste uitvalsbasis om vanuit te vertrekken is het museumplein waar cultuur, jeugd en gezelligheid elkaar ontmoeten. Om toch wat af te koelen dook ik in de ‘alte Donau’ het water in waar de lokale bevolking met hun gezin komt verpozen. ’s Avonds dan toch pizza, pizza di mare.